Kingdom Hearts III dla Windows

Walka z ciemnością trwa

Kingdom Hearts III kontynuuje tę samą historię, co poprzednie gry, w których moc przyjaźni jest używana do pokonania nadchodzącej ciemności. Zła postać z kreskówek walczy z postaciami Square Enix i Disneya w grach RPG i misjach walki.

Klucz do uratowania wszechświata

Kingdom Hearts III jest podobny do innych gier, w których postać włada kluczem, który blokuje inwazję przez siły ciemności. Walcz z obszarami RPG z towarzyszami kreskówek i używaj klucza, aby uszczelnić świat przed złymi postaciami z kreskówek. Pomiędzy wszystkimi grami Kingdom Hearts istnieje ciągła fabuła, ale niewiele więcej niż czytanie fabuły na Wikipedii, aby nadrobić to, co zdarzyło się wcześniej. W grze chodzi nie tyle o nadrzędną narrację, co o radość z ulubionych postaci z gry Final Fantasy i Disneya. Jeśli grałeś w pierwszą grę "Stick of Truth" z South Park (Fractured But Whole nie jest warta gry), część przyjemności pochodzi z ujęć wyciętych w równych proporcjach z przyjemnością, którą czujesz podczas grania. Jeśli jesteś fanem postaci z kreskówek Disneya, to gra w Kingdom Hearts III prawie sprawia wrażenie, jakbyś spędzała czas z nimi na jednej z przygód. Postacie wchodzą ze sobą w interakcje, jakby były przyjaciółmi podczas scen przerywnikowych, co nie jest czymś, co sprawia przyjemność, gdy oglądasz ich kreskówki i filmy.

Chodzi o doświadczenie

Jak wspomniano wcześniej, istnieją gry, w które można zagrać dla doświadczenia, a nie dla rozgrywki i historii. Stick of Truth zrobił to, a niektóre z Final Fantasy zrobiły to doskonale. Kingdom Hearts nigdy nie zajmowało się przełomową rozgrywką ani oszałamiającą historią, zawsze chodziło o doświadczenie w czasie, które można uzyskać, gdy spędzasz czas ze swoimi ulubionymi postaciami telewizyjnymi i filmowymi. Graj wystarczająco długo, a zauważysz kilka jaskrawych nieobecności, takich jak postaci z Final Fantasy, które wyglądają jak prawdziwe ludzkie i starsze postacie z Final Fantasy, takie jak te z gier w 2016 roku. Twórcy mogli poczuć, że wyglądające realistycznie postacie mogą wyglądać dziwacznie, gdy sprzymierzone są z postaciami z kreskówek (chociaż działało to dobrze dla Who Framed Roger Rabbit).